Sahibim , o benim , Bonnie, bu mektubu yazan senin aşkın .
Ben hayvanlar
cennetindeyim . Arabayla seyate çıktığımızda , durdun ve dedinki ; hadi
bonnie dışarı , bende hemen arabadan atladım , sende arabanın kapısını kapatıp
arabayı sürmeye başladın . İlk başta düşündüm'ki beni korkutacaksın , araba
uzaklaşıp görünmemeye başlayınca , anladımki beni yalnız başıma bıraktın . O an
içime korku girdi ve üzülmeye başladım . Hemen senin peşinden koştum , ama seni
yakalamak imkansızdı . Gittiğin yönden yürümeye başladım ; Nereye gittiğini
bilmeden . Gittiğin yönden giderken bana bir araba çarptı ve ben çukur boşluğuna
savruldum ; Farkettimki hiç biyerimi hareket ettiremiyorum . Evet şimdi orda
kıvranmış acılar içerisinde yatıyorum , o ağrılarımla seni çağırdım , ama sen
çok uzaklaşmıştın .sen ise sehatine doğru yol aldın .
Uzun saatler acılar
içinde geçti , evet ölüm geldi ve beni götürdü .Şimdi hayvanlar cennetindeyim
.Kalbim öyle kırıldı'ki , acılar içinde . Lütfen bana söylermisin , bunu bana
niye yaptın ? Beni o kadar az mı sevdin ?
Benim gibiler burada çok ,
aileleri sokağa bırakmış , burda hepsinin kırık bir kalbi var .
Seni ve beni
yaratan allah ,seni affetsin . Seni o kadar çok seven bonnie
yazan :
Eva-Maria Fischer-Popaj , Bad Homburg
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder